dümüşmək

f. məh. Çöməlmək, çöməlib oturmaq; sallağı oturmaq. <Dərviş:> Buzovu onun qabaq ayaqlarına bağladı, özü də inəyin sağrısına dirsəkləndi, mən dümüşüb sağmağa başladım. A. D..